Αφού αυτό θα είναι το πρώτο μου άρθρο εδώ, θα ήθελα να ξεκαθαρίσω πως το παρελθόν δε με ενδιαφέρει. Δεν προσπαθώ να γίνω εριστικός λέγοντας πως είναι ασήμαντο ή κάτι τέτοιο, αλλά ενδιαφέρομαι να δω πως η κατανόηση και επιρροή του αντικατοπτρίζεται στο τώρα. Έτσι, μιας και μεγαλύτερη μου αγάπη είναι η μουσική και τα παρελκόμενα της θα επιλέξω 10 νέους δίσκους που μου κάνανε εντύπωση τον τελευταίο καιρό. Όχι τίποτα άλλο, απλά πιστεύω πως θα περιγράψουν καλύτερα αυτό που θέλω να πω. Επίσης, δεν είμαι από αυτούς που διαχωρίζουν το πολιτικό με τη μουσική. Οπότε θα προσπαθώ πάντα να γράφω για πράγματα που προσπαθούν να δουν και λίγο έξω από την «τέχνη» τους. (Η σειρά είναι τυχαία.)

Tragedy – Fury LP

Οι 4-άδα από το Portland δεν χρειάζεται συστάσεις. Ο χαρακτηριστικός crust/hardcore ήχος τους συνεχίζει ακάθεκτος μετά από χρόνια απουσία, χωρίς να εκπλήσσει ιδιαίτερα, παρόλα αυτά περιέχει ένα από τα καλύτερα κομμάτια της δισκογραφίας τους, το “Kick & Scream”.

 

 

Chain Cult – Isolated

Σκοτεινό post–punk βουτηγμένο στο chorus, παιγμένο με hardcore συμπεριφορά και θυμίζοντας τη revival σκηνή του Portland (The Enstranged, Arctic Flowers, κλπ).

 

 

 

cold i – Άνθη Γκρεμού

Επίσης σκοτεινό post–punk με λίγο διαφορετικές καταβολές όμως. Φόρος τιμής στα πρωτόλεια της αγγλικής σκηνής, βουτηγμένο στην ποιητική Αθήνα.

 

 

 

 

Σκοτοδίνη – Σκοτοδίνη

Post–punk και πάλι, αλλά με ανεβασμένες ταχύτητες και ανατολίτικες (?) επιρροές από τα ομιχλώδη Ιωάννινα. Ηχογράφηση και μίξη 100% DIY από την μπάντα στο Studio From The Down στην κατάληψη Αντιβίωση. Χίλια μπράβο είναι λίγα. Το πείραμα πέτυχε.

 

 

IDLES – JOY AS AN ACT OF RESISTANCE

Η νέα μπάντα που έχει κερδίσει την αγάπη μου με μόλις δύο δίσκους τον τελευταίο ενάμιση χρόνο. Οι Refused είχαν μιλήσει για το “shape of punk to come”. Ε, ήρθε λοιπόν. Ή αλλιώς αν οι Queen ήταν πάνκηδες.

 

Birds In Row – We Already Lost The World

Από τις πιο δημοφιλείς emo hardcore punk μπάντες της εποχής μας και όχι άδικα. Οι Γάλλοι συνεχίζουν με άλλο ένα full–length να τα σπάνε όπως μας έχουν συνηθίσει, ενώ παράλληλα ανανεώνουν τη συνταγή στις συνθέσεις τους και γίνονται ευκολότερα προσβάσιμοι σε ευρύτερο κοινό.

 

 

Coilguns – Millenials 

Οι Ελβετοί διαχειρίζονται την κληρονομιά που άφησαν πίσω οι Breach με τον καλύτερο τρόπο με έναν από τους πιο εκλεπτυσμένα ενοχλητικούς δίσκους της χρονιάς.

 

 

 

Gouge Away – Burnt Sugar 

Επειδή τίποτα προφανώς δεν είναι τυχαίο, εδώ έχουμε το παιδί των Pixies και των Minor Threat. Οργισμένα φωνητικά και αξιοζήλευτα chord progressions στα οποία σίγουρα το hardcore punk δε μας έχει συνηθίσει.

 

 

Mass Culture – Primal | Ephemeral 

Απομακρύνονται σιγά σιγά από τον post–metal ήχο που μας έχουν συνηθίσει και αγκαλιάζουν περισσότερο την σκληρή τους πλευρά με αμεσότερες, ταχύτερες και σκοτεινότερες συνθέσεις. Θα τους δείτε σύντομα κάπου στην Αθήνα με ανανεωμένη σύνθεση.

 

 

Ragana / THOU – Let Our Names Be Forgotten (Split)

Επειδή δύο είναι πάντα καλύτερα από ένα, εδώ έχουμε να κάνουμε με μια βασανιστική και ατμοσφαιρική σύμπραξη σε αμερικάνικο έδαφος με Ragana και THOU. Blackened sludge παιγμένο από τις/τους καλύτερους του ιδιώματος.