Χτες πήρα πρέφα μια καταγγελία κατά του Franklin Veaux από όλες τις προηγούμενες nesting partners του, στην οποία κατηγορείται για συναισθηματική και ψυχολογική κακοποίηση.
Το σκέφτομαι συνέχεια από χτες.
Το παρόν κείμενο είναι μια σειρά σκόρπιων σκέψεων που έχω από χτες για όλο αυτό, για το clusterfuck στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, για τα clusterfucks που έχω παρατηρήσει εδώ μέσα κατά καιρούς και για τα clusterfucks στα οποία έχω εμπλακεί κατά καιρούς στη δική μου ζωή.
Δε θα προβώ σε κρίσεις επί της ουσίας για το clusterfuck στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού ούτε για τα clusterfucks που έχω παρατηρήσει εδώ μέσα κατά καιρούς (επιφυλάσσομαι για τα clusterfucks στα οποία έχω εμπλακεί προσωπικά). Θέλω μόνο να εκθέσω κάποιους προβληματισμούς μου.
1. Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι πολύ περίπλοκες, δεδομένου ότι έρχονται σε επαφή διαφορετικοί κόσμοι, με διαφορετική ψυχοσύνθεση και προσωπικότητα, διαφορετικές ανάγκες, διαφορετικά όρια και διαφορετικά τραύματα.
2. Τα τελευταία χρόνια γίνεται μια προσπάθεια να μπουν αρχές στον έρωτα και στον πόλεμο στις προσωπικές σχέσεις των διπόδων (διαπραγμάτευση και συναίνεση, ειλικρινής μη βίαιη επικοινωνία, το κίνημα #metoo, εκπαίδευση σχετικά με κακοποιητικές συμπεριφορές).
3. Όσο καλές προθέσεις και να έχει κάποιος, όσο έχει διαβάσει και ψαχτεί, επειδή δεν αλληλεπιδρά ΜΟΝΟ αυτός σε μια ανθρώπινη σχέση αλλά και ένα άλλο άτομο, είναι πανεύκολο να επιδοθεί σε συμπεριφορές (με πράξεις αλλά και ΠΑΡΑΛΕΙΨΕΙΣ) οι οποίες θα πληγώσουν το άλλο άτομο, ακόμη και αν δε θεωρούνται κακοποιητικές by the book, απλώς και μόνο επειδή τα δυο άτομα αυτά αισθάνονται, βιώνουν και επικοινωνούν με τα πράγματα ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ.
4. Ακόμα και εάν κάποιο άτομο δε νιώσει ότι κακοποιείται σε μια σχέση, αναποφεύκτως, λόγω της διαφορετικότητας, θα υπάρξουν συγκρούσεις. Είναι συστατικό της σχέσης. Οι σχέσεις που διαρκούν δε διαρκούν επειδή απουσιάζουν οι συγκρούσεις και οι αλλαγές. Τουναντίον, διαρκούν γιατί οι συγκρούσεις επιλύονται και οι άνθρωποι προσαρμόζονται στις αλλαγές, πολλές φορές αλλάζοντας και οι ίδιοι.
5. Οι σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους είναι οι καλύτεροι καθρέφτες μας. Προσοχή: οι σχέσεις μας, όχι οι άνθρωποι per se. Οι άλλοι άνθρωποι δεν είναι ούτε καθρέφτες (όπως έχω ακούσει από διάφορα woke ατομάκια) ούτε need-filling machines. Η αντικειμενοποίηση αυτή ακυρώνει τους άλλους ανθρώπους ως φορείς ενός εσωτερικού κόσμου διαφορετικού από το δικό μας.
6. Όσο πλημμυρισμένοι κι αν είμαστε από συναίσθημα, θα πρέπει να καλλιεργούμε την ικανότητα να βλέπουμε τους άλλους ανθρώπους ως ισότιμους με εμάς φορείς, με δικές τους ανάγκες και το δικό τους εσωτερικό κόσμο. Εάν, δε, υπάρχει κάποιο power dynamic που το κάνει αυτό δύσκολο (εδώ δε μιλώ μόνο για d/s power dynamics, αλλά ανοίγεται άλλο τεράστιο θέμα που ξεκινά από το οποιοδήποτε προνόμιο και καταλήγει μέχρι και στην ψυχοσυναισθηματική κατάσταση κάποιου εξαιτίας της οποίας η οποιαδήποτε συναίνεση μπορεί να είναι compromised, πχ ο ενας ειναι τρελά ερωτευμενος και ο αλλος δεν ειναι), θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη και αυτό στην αλληλεπίδραση.
7. Μεγάλο μέρος των κακοποιητικών συμπεριφορών γίνεται από ανθρώπους που δεν είναι abusers by the book επειδή τα σκατώνουμε στο 5 και στο 6. Και επειδή δεν ξέρουμε να μιλάμε σωστά when the shit hits the fan.
8. Γενικώς, από όσα έχω παρατηρήσει και βιώσει στη ζωή μου, όλοι φτιάχνουμε σχέσεις θεωρώντας λίγο-πολύ ότι 1. οι σχέσεις είναι εξ ορισμού εύκολες και τριανταφυλλένιες, 2. μία σύγκρουση είναι κακή per se, 3. αν συγκρουόμαστε σημαίνει ότι δεν ταιριάζουμε και 4. ότι οι άνθρωποι δεν αλλάζουν (που ισχύει, όταν δε θέλουν οι ίδιοι να αλλάξουν). Απουσιάζει δε πλήρως ένας κώδικας για την επίλυση συγκρούσεων στις σχέσεις μας.
9. Πολύ ορθώς άτομα που εκδηλώνουν κακοποιητικές συμπεριφορές απωθούνται από τις όποιες κοινότητες, όταν δεν καταλαβαίνουν ότι η συμπεριφορά τους πληγώνει και είναι ανεπιθύμητη. Τι γίνεται, όμως, σε απλά clusterfucks από ανθρώπους που προσπαθούν να γίνονται καλύτεροι και τα σκατώνουν;
10. Πώς θα βοηθηθούν οι άνθρωποι που νιώθουν ότι έχουν πληγωθεί και τραυματισθεί από κάποιον που μπορεί να μην είναι “by-the-book-abuser”, όμως σε αυτούς προκλήθηκε τραύμα ή έχουν κακοποιηθεί και νιώθουν ότι δεν μπορούν να μιλήσουν, ότι πρέπει να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό;
11. Και από την άλλη πλευρά: Πώς θα βοηθηθούν οι τα άτομα που επιδίδονται σε κακοποιητικές συμπεριφορές και τα οποία ξέρουν ότι έχουν θέμα, που θέλουν να αλλάξουν, που δε θέλουν να εξοστρακιστούν, που θέλουν να επανορθώσουν προς το άτομο που πληγώθηκε από τη συμπεριφορά τους, τον εαυτό τους και την κοινότητα; Πώς η όποια κοινότητα/ομάδα/πλέγμα σχέσεων θα βάλει αρχές για την επίλυση συγκρούσεων;
12. Μην ξεχνάμε πως σε όλα αυτά έχουμε λίγο το φαινόμενο της πεταλούδας. Μια προβληματική σχέση μεταξύ δύο μελών της κοινότητας/πλέγματος ανθρωπίνων σχέσεων μπορεί να επιφέρει σχισμές και τριγμούς σε ΟΛΗ την κοινότητα/πλέγμα σχέσεων.
13. Εδώ πέρα ακόμα τρώμε βελανίδια επειδή προφανέστατα δεν έχουμε καμιά κοινότητα. Έχουμε όμως σχέσεις, παρέες και ομάδες και πονάει όταν διαλύονται λόγω της συμπεριφοράς των μελών τους, η οποία μπορεί να είναι και αθέλητη. Στην άλλη άκρη του Ατλαντικού συστήνονται survivor και accountability pods και γίνονται προσπάθειες για απονομή αποκαταστατικής και μεταμορφωτικής δικαιοσύνης (και ουχί τιμωρητικής). Αρχίζω να βρέχω τα πόδια μου στο όλο θέμα. Αλλά επειδή δε νιώθω ότι ανήκω σε καμιά κοινότητα, παρά μόνο σε ένα χαλαρό δίκτυο ανθρωπίνων σχέσεων, το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να θέσω κάποιες δεσμεύσεις προς τον εαυτό μου (όσο μπορώ) και να χτίζω κοινές αρχές με τους ανθρώπους που έχω κοντά μου (όσο μπορούμε).
14. Προφανέστατα δεν έχω τις απαντήσεις και παίζει άσχημα όλα τα παραπάνω να είναι μαλακίες.
